Podrząd: PASSERI Linnaeus, 1758 - ŚPIEWAJĄCE

Podrząd siostrzany w stosunku do Tyranni. Przyjęty porządek systematyczny w obrębie Passeri bazuje głównie na Stiller et al. (2024), Oliveros et al. (2019), Moyle et al. (2016) i Kuhl et al. (2021); zob. również podsumowanie dotychczasowych badań w Cracraft (2014). Śpiewające dzielą się na 6 sukcesywnych odgałęzień ewolucyjnych (tu w randze infrarzędów): Menurides, Climacterides, Meliphagides, Orthonychides, Corvides i Passerides (zob. Barker et al., 2002, 2004, Ericson et al., 2002a,b, 2014, Selvatti et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024).

Infrarząd: MENURIDES Sharpe, 1891

Takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli podrzędu Passeri (zob. m.in. Barker et al., 2002, 2004, Ericson et al., 2002b, Zuccon & Ericson, 2012, Aggerbeck et al., 2014, Ericson et al., 2014, Prum et al., 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024).

Rodzina: MENURIDAE Lesson, 1828 - LIROGONY - LYREBIRDS

Wersja: 2024-06-20
Peters VIII: 333-334 (F)   Wolters III: 216 (F)   S&M: 422 (F)   HBW IX: 484-495 (F)   H&M4 II: 141 (F)   HBW IC II: 212-213 (F)
1 rodzaj, 2 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina najbliżej spokrewniona z gąszczakami (Atrichornithidae) (Chesser & ten Have, 2007, Selvatti et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Oliveros et al., 2019, Stiller et al., 2024).

Rodzaj: Menura Latham, 1801 (f.)


Rodzina: ATRICHORNITHIDAE Stejneger, 1885 - GĄSZCZAKI - SCRUBBIRDS

Wersja: 2024-06-20
Peters VIII: 335-336 (F)   Wolters III: 216 (F)   S&M: 422-423 (p. Menuridae: sF)   HBW IX: 474-483 (F)   H&M4 II: 141 (F)   HBW IC II: 212-213 (F)
1 rodzaj, 2 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina najbliżej spokrewniona z lirogonami (Menuridae) (Chesser & ten Have, 2007, Selvatti et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Oliveros et al., 2019, Stiller et al., 2024).

Rodzaj: Atrichornis Stejneger, 1885 (m.)


Infrarząd: CLIMACTERIDES

Takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli podrzędu Passeri (zob. Barker et al., 2002, 2004, Zuccon & Ericson, 2012, Aggerbeck et al., 2014, Ericson et al., 2014, Prum et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024).

Rodzina: PTILONORHYNCHIDAE Gray,GR, 1841 - ALTANNIKI - BOWERBIRDS

Wersja: 2024-06-20
Peters XV: 172-181 (F)   Wolters III: 216-217 (F)   S&M: 423-424 (F)   HBW XIV: 350-403 (F)   H&M4 II: 141-143 (F)   HBW IC II: 212-215 (F)
7 rodzajów, 23 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z korołazami (Climacteridae) (zob. m.in. Barker et al., 2002, 2004, Prum et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024). Przyjęty porządek systematyczny (rodzaje) bazuje na Ericson et al. (2020); zob. również Kusmierski et al. (1997) i Zwiers (2009). Porządek systematyczny w obrębie rodzajów Amblyornis, Sericulus i Chlamydera za Ericson et al. (2020).

Rodzaj: Ailuroedus Cabanis, 1851 (m.)

Rodzaj: Scenopoeetes Coues, 1891 (m.)

Rodzaj: Prionodura De Vis, 1883 (f.)

Rodzaj: Amblyornis Elliot, 1872 (f.)

Rodzaj: Sericulus Swainson, 1825 (m.)

Rodzaj: Ptilonorhynchus Kuhl, 1820 (m.)

Rodzaj: Chlamydera Gould, 1837 (f.)


Rodzina: CLIMACTERIDAE de Selys-Longchamps, 1839 - KOROŁAZY - AUSTRALIAN TREECREEPERS

Wersja: 2024-06-20
Peters XII: 162-166 (F)   Wolters IV: 255 (F)   S&M: 422 (F)   HBW XII: 642-660 (F)   H&M4 II: 143-144 (F)   HBW IC II: 214-215 (F)
2 rodzaje, 7 gatunków
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z altannikami (Ptilonorhynchidae) (zob. m.in. Barker et al., 2002, 2004, Prum et al., 2015, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024). Pokrewieństwo w obrębie rodziny słabo zbadane.

Rodzaj: Cormobates Mathews, 1922 (f.)

Rodzaj: Climacteris Temminck, 1820 (m.)


Infrarząd: MELIPHAGIDES

Dobrze zdefiniowany takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli podrzędu Passeri (zob. m.in. Barker et al., 2002, 2004, Ericson et al., 2002b, 2014, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024). Przyjęty porządek systematyczny (rodziny) w obrębie Meliphagides dobrze poparty (zob. m.in. Barker et al., 2004, Driskell & Christidis, 2004, Driskell et al., 2007, Gardner et al., 2010, Zuccon & Ericson, 2012, Marki et al., 2017, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024): (Maluridae (Dasyornithidae (Meliphagidae (Pardalotidae + Acanthizidae))))). Badania Nyári & Joseph (2012) sugerują, iż lamparciki (Pardalotidae) i buszówkowate (Acanthizidae) powinny zostać połączone w jedną rodzinę (Pardalotidae), lecz zob. Marki et al. (2017) i Stiller et al. (2024).

Rodzina: MALURIDAE Swainson, 1831 - CHWOSTKOWATE - FAIRYWRENS AND GRASSWRENS

Wersja: 2024-06-09
Peters XI: 390-409 (F)   Wolters V: 387-388 (F)   S&M: 424-426 (F)   HBW XII: 490-531 (F)   H&M4 II: 144-146 (F)   HBW IC II: 216-219 (F)
2 podrodziny, 6 rodzajów, 32 gatunki
Systematyka: Porządek systematyczny w obrębie rodziny (podrodziny, rodzaje, gatunki) bazuje na badaniach Christidis et al. (2010), Driskell et al. (2011) i Marki et al. (2017); zob. również Gardner et al. (2010), Lee et al. (2012) i McLean et al. (2012). Porządek w obrębie rodzaju Stipiturus za Marki et al. (2017).

Podrodzina: MALURINAE Swainson, 1831 - CHWOSTKI

Rodzaj: Stipiturus Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Sipodotus Mathews, 1928 (m.)

Rodzaj: Clytomyias Sharpe, 1879 (m.)

Rodzaj: Chenorhamphus Oustalet, 1878 (m.)

Rodzaj: Malurus Vieillot, 1816 (m.)

Podrodzina: AMYTORNITHINAE Mathews, 1946 - ZIELAKI

Rodzaj: Amytornis Stejneger, 1885 (m.)


Rodzina: DASYORNITHIDAE Schodde, 1975 - KOLCOPIÓRKI - BRISTLEBIRDS

Wersja: 2024-06-20
Peters XI: 409-410 (p. Acanthizidae)   Wolters IV: 271 (p. Acanthizidae)   S&M: 439 (p. Pardalotidae: sF)   HBW XII: 532-542 (F)   H&M4 II: 147 (F)   HBW IC II: 218-219 (F)
1 rodzaj, 3 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina dawniej włączana do rodziny buszówkowatych (Acanthizidae), lecz zob. Schodde & Mason (1999), Driskell & Christidis (2004), Gardner et al. (2010), Marki et al. (2017) i Stiller et al. (2024). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Dasyornis za Marki et al. (2017).

Rodzaj: Dasyornis Vigors & Horsfield, 1827 (m.)


Rodzina: MELIPHAGIDAE Vigors, 1825 - MIODOJADY - HONEYEATERS

Wersja: 2024-10-09
Peters XI: 461-464 (p. Acanthizidae), XII: 338-341 i 344-449 (F), XV: 183 (p. Paradisaeidae)   Wolters III: 217 (p. Paradisaeidae), IV: 256-263 (F) i 267 (Ephthianuridae)   S&M: 426-438 (F)   HBW XII: 612-626 (Epthianuridae) i XIII: 498-691 (F)   H&M4 II: 147-164 (F)   HBW IC II: 220-243 i 906-907 (F)
52 rodzaje, 188 gatunków (w tym 1 wymarły)
Systematyka: Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje, gatunki) bazuje na badaniach Andersen et al. (2019) i Marki et al. (2017); zob. również Driskell & Christidis (2004), Gardner et al. (2010), Nyári & Joseph (2011), Andersen et al. (2014b) i Joseph et al. (2014b), oraz również Higgins et al. (2008). Ostatnie badania sugerują, iż rodzaj Gymnomyza (obecnie Eugymnomyza) (Andersen et al., 2014b, Marki et al., 2017) nie jest monofiletyczny; potrzeba dalszych badań. Do miodojadów dawniej zaliczano również rodzaje: Apalopteron i Cleptornis (obecnie zaliczane do szlarników Zosteropidae; zob. Sibley & Monroe, 1990, Springer et al., 1995, Moyle et al., 2009b), Oedistoma i Toxorhamphus (obecnie osobna rodzina - jagodziaki Melanocharitidae; zob. Sibley & Monroe, 1990, Barker et al., 2002, 2004, Beresford et al., 2005, Driskell et al., 2007), Promerops (obecnie osobna rodzina - dudkowce Promeropidae; zob. Barker et al., 2004, Beresford et al., 2005, Driskell et al., 2007), Notiomystis (obecnie osobna rodzina - miodniki Notiomystidae; zob. Ewen et al., 2006, Driskell et al., 2007), Moho i Chaetoptila (obecnie osobna rodzina - reliktowce Mohoidae; zob. Fleischer et al., 2008); ponadto rodzaje Epthianura i Ashbyia czasami są umieszczane w osobnej rodzinie - Epthianuridae Legge, 1887 (np. Mathews, 2007), lecz zob. m.in. Driskell & Christidis (2004) i Driskell et al. (2007). Porządek systematyczny w obrębie rodzajów: Philemon za Jønsson et al. (2016b) i Marki et al. (2017), Meliphaga za McCullough et al. (2019a), Ptiloprora, Caligavis, Melidectes, Lichmera i Myzomela za Marki et al. (2017).

Rodzaj: Myza Meyer,AB & Wiglesworth, 1895 (f.)

Rodzaj: Acanthorhynchus Gould, 1837 (m.)

Rodzaj: Glycichaera Salvadori, 1878 (f.)

Rodzaj: Melionyx Iredale, 1956 (m.) S

Rodzaj: Ptiloprora De Vis, 1894 (f.)

Rodzaj: Lacustroica North, 1910 (f.) S

Rodzaj: Ashbyia North, 1911 (f.)

Rodzaj: Epthianura Gould, 1838 (f.)

Rodzaj: Stresemannia Meise, 1950 (f.)

Rodzaj: Ramsayornis Mathews, 1912 (m.)

Rodzaj: Conopophila Reichenbach, 1852 (f.)

Rodzaj: Melilestes Salvadori, 1876 (m.)

Rodzaj: Timeliopsis Salvadori, 1876 (f.)

Rodzaj: Macgregoria De Vis, 1897 (f.)

Rodzaj: Melipotes Sclater,PL, 1874 (m.)

Rodzaj: Gliciphila Swainson, 1837 (f.) S

Rodzaj: Certhionyx Lesson, 1830 (m.)

Rodzaj: Pinarostola Sangster, Marki, Gaudin, Irestedt & Jonsson, 2023 (f.) S

Rodzaj: Prosthemadera Gray,GR, 1840 (f.)

Rodzaj: Anthornis Gray,GR, 1840 (f.)

Rodzaj: Sugomel Mathews, 1922 (n.)

Rodzaj: Melitograis Sundevall, 1872 (f.)

Rodzaj: Vosea Gilliard, 1960 (f.) S

Rodzaj: Myzomela Vigors & Horsfield, 1827 (f.)

Rodzaj: Philemon Vieillot, 1816 (m.)

Rodzaj: Xanthotis Reichenbach, 1852 (m.)

Rodzaj: Plectorhyncha Gould, 1838 (f.)

Rodzaj: Pycnopygius Salvadori, 1880 (m.)

Rodzaj: Grantiella Mathews, 1911 (f.)

Rodzaj: Trichodere North, 1912 (f.)

Rodzaj: Phylidonyris Lesson, 1830 (m.)

Rodzaj: Cissomela Bonaparte, 1854 (f.)

Rodzaj: Lichmera Cabanis, 1851(f.)

Rodzaj: Meliarchus Salvadori, 1880 (m.)

Rodzaj: Guadalcanaria Hartert,E, 1929 (f.)

Rodzaj: Eugymnomyza Andersen, Gregory, Dickinson, Watling & Scofield, 2022 (f.) N

Rodzaj: Foulehaio Reichenbach, 1852 (m.) S

Rodzaj: Nesoptilotis Mathews, 1913 (f.)

Rodzaj: Entomyzon Swainson, 1825 (m.)

Rodzaj: Melithreptus Vieillot, 1816 (m.)

Rodzaj: Stomiopera Reichenbach, 1852 (f.)

Rodzaj: Meliphaga Lewin, 1808 (f.)

Rodzaj: Purnella Mathews, 1914 (f.)

Rodzaj: Lichenostomus Cabanis, 1851 (m.)

Rodzaj: Gavicalis Schodde & Mason, 1999 (m.)

Rodzaj: Ptilotula Mathews, 1912 (f.)

Rodzaj: Caligavis Iredale, 1956 (f.)

Rodzaj: Acanthagenys Gould, 1838 (f.)

Rodzaj: Anthochaera Vigors & Horsfield, 1827 (f.)

Rodzaj: Bolemoreus Nyári & Joseph, 2011 (m.)

Rodzaj: Manorina Vieillot, 1818 (f.)

Rodzaj: Melidectes Sclater,PL, 1874 (m.)


Rodzina: PARDALOTIDAE Strickland, 1842 - LAMPARCIKI - PARDALOTES

Wersja: 2024-06-20
Peters XII: 202-208 (p. Dicaeidae)   Wolters IV: 268 (p. Acanthizidae)   S&M: 438-439 (F)   HBW XIII: 390-401 (F)   H&M4 II: 164-165 (F)   HBW IC II: 244-245 (F)
1 rodzaj, 4 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina blisko spokrewniona z buszówkowatymi (Acanthizidae). Badania Nyári & Joseph (2012) sugerują, iż obie rodziny powinny ze sobą być połączone, lecz zob. Marki et al. (2017) i Stiller et al. (2024). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Pardalotus za Marki et al. (2017).

Rodzaj: Pardalotus Vieillot, 1816 (m.)


Rodzina: ACANTHIZIDAE Bonaparte, 1854 - BUSZÓWKOWATE - GERYGONES AND THORNBILLS

Wersja: 2024-06-20
Peters XI: 410-460 (F) i XII: 6 (p. Muscicapidae)   Wolters IV: 267-271 (F) i VI: 402 (p. Pachycephalidae)   S&M: 439-444 (p. Pardalotidae: sF) i 459 (p. Corvidae)   HBW XII: 408-409 (p. Pachycephalidae) i 544-611 (F)   H&M4 II: 165-171 (F)   HBW IC II: 244-253 i 906-907 (F)
2 podrodziny, 15 rodzajów, 64 gatunki (w tym 1 wymarły)
Systematyka: Rodzina blisko spokrewniona z lamparcikami (Pardalotidae). Badania Nyári & Joseph (2012) sugerują, iż obie rodziny powinny ze sobą być połączone, lecz zob. Marki et al. (2017) i Stiller et al. (2024). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje na badaniach Gardner et al. (2010), Nyári & Joseph (2012), Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018); zob. też Norman et al. (2009a) (pozycja systematyczna rodzaju Pachycare) oraz Christidis & Boles (2008). Schodde & Christidis (2014) zaproponowali umieszczenie rodzaju Oreoscopus w osobnej nowej podrodzinie - Oreoscopinae (propozycja przyjęta przez Fjeldså et al., 2020), lecz zob. Cracraft (2014). Norman et al. (2018) zaproponowali wyróżnienie dwóch dodatkowych podrodzin - Gerygoninae Mathews, 1919-20 i Sericornithinae Mathews, 1946 (z 4 plemionami: Smicrornithini Schodde, Christidis & Norman, 2018, Calamanthini Schodde, Christidis & Norman, 2018, Pyrrholaemini Schodde, Christidis & Norman, 2018 i Sericornithini Mathews, 1946). Porządek systematyczny (rodzaje, gatunki) w obrębie Sericornithinae Mathews, 1946 (sensu Norman et al., 2018) za Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018). Porządek systematyczny w obrębie obecnie zdefiniowanego rodzaju Sericornis za Norman et al. (2018).

Podrodzina: PACHYCAREINAE Schodde & Christidis, 2014 - ZŁOTOLICZKI

Rodzaj: Pachycare Gould, 1876 (n.)

Rodzaj: Oreoscopus North, 1905 (m.)

Podrodzina: ACANTHIZINAE Bonaparte, 1854 - BUSZÓWKI

Rodzaj: Gerygone Gould, 1841 (f.)

Rodzaj: Smicrornis Gould, 1843(m.)

Rodzaj: Calamanthus Gould, 1838 (m.)

Rodzaj: Hylacola Gould, 1843 (f.) S

Rodzaj: Pycnoptilus Gould, 1851 (m.)

Rodzaj: Pyrrholaemus Gould, 1841 (m.)

Rodzaj: Origma Gould, 1838 (f.) S

Rodzaj: Neosericornis Mathews, 1912 (m.) S

Rodzaj: Aethomyias Sharpe, 1879 (m.) S

Rodzaj: Sericornis Gould, 1838 (m.)

Rodzaj: Acanthornis Legge, 1887 (f.)

Rodzaj: Aphelocephala Oberholser, 1899 (f.)

Rodzaj: Acanthiza Vigors & Horsfield, 1827 (f.)


Infrarząd: ORTHONYCHIDES

Takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli podrzędu Passeri (zob. m.in. Barker et al.,, 2002, 2004, Ericson et al., 2014, Claramunt & Cracraft, 2015, Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024).

Rodzina: ORTHONYCHIDAE Gray,GR, 1840 - ZIEMNODROZDY - LOGRUNNERS

Wersja: 2017-03-18
Peters X: 228-229 (p. Muscicapidae: sF)   Wolters V: 399 (F)   S&M: 448-449 (F)   HBW XII: 338-347 (F)   H&M4 II: 171 (F)   HBW IC II: 252-253 (F)
1 rodzaj, 3 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina. Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Orthonyx bazuje na badaniach Joseph et al. (2001) i Norman et al. (2002).

Rodzaj: Orthonyx Temminck, 1820 (m.)


Rodzina: POMATOSTOMIDAE Schodde, 1975 - STADNIAKI - AUSTRALASIAN BABBLERS

Wersja: 2017-03-18
Peters X: 278-282 (p. Muscicapidae)   Wolters V: 392 (p. Timaliidae)   S&M: 449 (F)   HBW XII: 322-336 (F)   H&M4 II: 171-172 (F)   HBW IC II: 252-253 (F)
2 rodzaje, 5 gatunków
Systematyka: Pokrewieństwo w obrębie rodziny słabo zbadane.

Rodzaj: Garritornis Iredale, 1956 (m.)

Rodzaj: Pomatostomus Cabanis, 1851 (m.)


Infrarząd: CORVIDES Wagler, 1830

Dobrze zdefiniowany takson siostrzany w stosunku do infrarzędu Passerides, składający się z 4 sukcesywnych odgałęzień ewolucyjnych: Cinclosomatidae, Campephagidae, (Mohouidae + Malaconotoidea + Neosittidae, Orioloidea) i Corvoidea (Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Barker et al. (2002, 2004), Fuchs et al. (2006b), Moyle et al. (2006b), Irestedt & Ohlson (2008), Irestedt et al. (2008), Jønsson et al. (2008b, 2011, 2016a), Zuccon & Ericson (2012), Aggerbeck et al. (2014), Selvatti et al. (2015), Claramunt & Cracraft (2015), Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i McCullough et al. (2022).

Rodzina: CINCLOSOMATIDAE Mathews, 1921 - PIESZAKI - QUAIL-THRUSHES AND JEWEL-BABBLERS

Wersja: 2024-06-20
Peters X: 231-237 (p. Muscicapidae)   Wolters V: 399 (p. Orthonychidae)   S&M: 457 (p. Corvidae: sF)   HBW XII: 364-368 (p. Eupetidae)   H&M4 II: 184-185 (F)   HBW IC II: 260-263 (F)
2 rodzaje, 12 gatunków
Systematyka: Takson siostrzany w stosunku do pozostałych przedstawicieli infrarzędu Corvides (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024). Pieszaki były dawniej umieszczane w rodzinie długobiegów (Eupetidae) (np. Boles, 2007b), lecz zob. m.in. Norman et al. (2009b) i Jønsson et al. (2011). Porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje, gatunki) na podstawie Toon et al. (2012).

Rodzaj: Ptilorrhoa Peters,JL, 1940 (f.)

Rodzaj: Cinclosoma Vigors & Horsfield, 1827 (n.)


Rodzina: CAMPEPHAGIDAE Vigors, 1825 - LISZKOJADY - MINIVETS AND CUCKOOSHRIKES

Wersja: 2024-10-09
Peters IX: 167-217 (F)   Wolters III: 226-229 (F)   S&M: 479-485 (p. Corvidae)   HBW X: 40-119 (F)   H&M4 II: 175-184 (F)   HBW IC II: 280-293 (F)
2 podrodziny, 11 rodzajów, 99 gatunków
Systematyka: Rodzina siostrzana w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli infrarzędu Corvides (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); sugerowane wcześniej (m.in. Fuchs et al., 2006b, Irestedt et al., 2008, Norman et al., 2009b) bliższe pokrewieństwo z przedstawicielami nadrodziny Malaconotoidea nie zostało potwierdzone. Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje, gatunki) bazuje na McCullough et al. (2022); zob. również Fuchs et al. (2007b), Jønsson et al. (2010c,d, 2016a), Pedersen et al. (2018) i Le Pepke et al. (2019). Systematyka grupy Edolisoma tenuirostre/E. remotum wymaga dalszych badań (Pedersen et al., 2018).

Podrodzina: PERICROCOTINAE Sundevall, 1872 - PURPURKI

Rodzaj: Pericrocotus Boie, 1826 (m.)

Podrodzina: CAMPEPHAGINAE Vigors, 1825 - LISZKOJADY

Rodzaj: Ceblepyris Cuvier, 1816 (m.)

Rodzaj: Coracina Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Lobotos Reichenbach, 1850 (m.)

Rodzaj: Campephaga Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Campochaera Sharpe, 1878 (f.)

Rodzaj: Celebesica Strand, 1928 (f.)

Rodzaj: Cyanograucalus Hartlaub, 1861 (m.)

Rodzaj: Edolisoma Jacquinot & Pucheran, 1853 (n.)

Rodzaj: Malindangia Mearns, 1907 (f.)

Rodzaj: Lalage Boie, 1826 (f.)


Rodzina: MOHOUIDAE Mathews, 1946 - MAORYSKI - YELLOWHEAD AND ALLIES

Wersja: 2024-06-20
Peters XI: 460-461 (p. Acanthizidae: sF)   Wolters V: 399-400 (p. Pachycephalidae: sF)   S&M: 458 (p. Corvidae: t)   HBW XII: 430 i 435-437 (p. Pachycephalidae)   H&M4 II: 174 (F)   HBW IC II: 254-255 (F)
2 rodzaje, 3 gatunki
Systematyka: Ostatnie badania na poziomie genomów wskazują, iż maoryski stanowią takson siostrzany w stosunku do (Malaconotoidea + Neosittidae + Orioloidea) (Stiller et al., 2024); zob. również niedawne badania Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i McCullough et al. (2022), sugerujące, iż są one najbliżej spokrewnione z kowaliczkami (Neosittidae) i obie rodziny stanowią takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli infrarzędu Corvides. Maoryski były dawniej umieszczane w tak różnych rodzinach jak sikory (Paridae), tymaliowate (Timaliidae), ziemnodrozdy (Orthonychidae), liszkojady (Campephagidae), pokrzewkowate (Sylviidae), chwostkowate (Maluridae), buszówkowate (Acanthizidae), czy fletówki (Pachycephalidae) (Boles, 2007a)

Rodzaj: Mohoua Lesson, 1837 (f.)

Rodzaj: Finschia Hutton,FW, 1903 (f.)


Rodzina: NEOSITTIDAE Ridgway, 1904 - KOWALICZKI - SITTELLAS

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 145-149 (p. Sittidae: sF - "Daphoenosittinae")   Wolters IV: 253 (F)   S&M: 458 (p. Corvidae: t)   HBW XII: 628-641 (F)   H&M4 II: 174-175 (F)   HBW IC II: 254-255 (F)
1 rodzaj, 3 gatunki
Systematyka: Ostatnie badania Kuhl et al. (2021) i Stiller et al. (2024) wskazują, iż kowaliczki stanowią takson siostrzany w stosunku do przedstawicieli nadrodziny Orioloidea; zob. również niedawne badania Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i McCullough et al. (2022), sugerujące, iż są one najbliżej spokrewnione z maoryskami (Mohouidae) i obie rodziny stanowią takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli infrarzędu Corvides. Systematyka gatunków rodzaju Daphoenositta niejasna (zob. Noske, 2007, Christidis & Boles, 2008, Jønsson et al., 2019b).

Rodzaj: Daphoenositta De Vis, 1897 (f.)


Nadrodzina: ORIOLOIDEA Vigors, 1825

Grupa 8 blisko spokrewnionych rodzin, zdefiniowana na podstawie badań Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i Stiller et al. (2024), siostrzana w stosunku do przedstawicieli nadrodziny Malaconotoidea (Stiller et al., 2024); zob. również badania Moyle et al. (2016) i Oliveros et al. (2019) sugerujące, iż Oriolidae stanowi takson siostrzany w stosunku do (Malaconotoidea + Corvoidea). Badania Kuhl et al. (2021) i Stiller et al. (2024) wskazują, iż do nadrodziny Orioloidea prawdopodobnie należą również kowaliczki (Neosittidae). Badania Stiller et al. (2024) wskazują na następujące pokrewieństwo w obrębie Orioloidea (Psophodidae nie zostały ujęte w badaniu): (Eulacestomatidae ((Falcunculidae + Oreoicidae) ((Paramythiidae + Vireonidae) (Pachycephalidae + Oriolidae)))). Trzaskacze (Psophodidae) zostały umieszczone w Orioloidea na podstawie badań Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019), Kuhl et al., 2021 i McCullough et al. (2022), przy czym ich pozycja filogenetyczna nie została dostatecznie ustalona.

Rodzina: PSOPHODIDAE Bonaparte, 1854 - TRZASKACZE - WHIPBIRDS AND WEDGEBILLS

Wersja: 2022-08-15
Peters X: 229-231 (p. Muscicapidae)   Wolters V: 399 (p. Orthonychidae)   S&M: 456-457 (p. Corvidae)   HBW XII: 370-372 (p. Eupetidae)   H&M4 II: 192 (F)   HBW IC II: 270-271 (F)
2 rodzaje, 5 gatunków
Systematyka: Takson siostrzany w stosunku do pozostałych przedstawicieli nadrodziny Orioloidea (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022), do (Falcunculidae + Oreoicidae) (Moyle et al., 2016), lub też do (Oriolidae + Pachycephalidae) (Kuhl et al., 2021); potrzeba dalszych badań. Trzaskacze dawniej umieszczane były w rodzinie pieszaków (Cinclosomatidae) lub długobiegów (Eupetidae), lecz nie są z nimi blisko spokrewnione (zob. m.in. Norman et al., 2009b, Jønsson et al., 2011 i Aggerbeck et al., 2014). Ostatnie badania (Jønsson et al., 2016a) sugerują, iż rodzaj Psophodes nie jest monofiletyczny względem Androphobus.

Rodzaj: Androphobus Hartert,E & Paludan, 1934 (m.)

Rodzaj: Psophodes Vigors & Horsfield, 1827 (m.)


Rodzina: EULACESTOMATIDAE Schodde & Christidis, 2014 - KORALNICZKI - PLOUGHBILL

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 3 (p. Muscicapidae)   Wolters VI: 402 (p. Pachycephalidae)   S&M: 462 (p. Corvidae)   HBW XII: 408-409 (p. Pachycephalidae)   H&M4 II: 192 (F)   HBW IC II: 254-255 (F)
1 rodzaj, 1 gatunek
Systematyka: Monotypowa rodzina stanowiąca takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli Orioloidea (Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024); zob. również Moyle et al. (2016) i McCullough et al. (2022). Koralniczki były wcześniej często umieszczane w rodzinie fletówek (Pachycephalidae) lub czubców (Falcunculidae).

Rodzaj: Eulacestoma De Vis, 1894 (n.)


Rodzina: FALCUNCULIDAE Chenu & Des Murs, 1853 - CZUBCE - SHRIKE-TITS

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 4-5 (p. Muscicapidae)   Wolters VI: 402 (p. Pachycephalidae)   S&M: 458 (p. Corvidae: t)   HBW XII: 408-410 (p. Pachycephalidae)   H&M4 II: 191 (F)   HBW IC II: 262-263 (F)
1 rodzaj, 3 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z górnikami (Oreoicidae), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do ((Paramythiidae + Vireonidae) (Pachycephalidae + Oriolidae)) (Oliveros et al., 2019, Stiller et al., 2024); zob. również Moyle et al. (2016) i McCullough et al. (2022). Czubce dawniej były często umieszczane w rodzinie fletówek (Pachycephalidae), z którymi nie są blisko spokrewnione. Systematyka gatunków z rodzaju Falcunculus dyskusyjna (zob. Schodde & Mason, 1999, Christidis & Boles, 2008).

Rodzaj: Falcunculus Vieillot, 1816 (m.)


Rodzina: OREOICIDAE Schodde & Christidis, 2014 - GÓRNIKI - AUSTRALO-PAPUAN BELLBIRDS

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 5, 9-10 i 50 (p. Muscicapidae)   Wolters V: 400 (p. Pachycephalidae)   S&M: 459 i 462 (p. Corvidae)   HBW XII: 408, 410-411, 430 i 435 (p. Pachycephalidae)   H&M4 II: 191-192 (F)   HBW IC II: 260-261 (F)
3 rodzaje, 3 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z czubcami (Falcunculidae), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do ((Paramythiidae + Vireonidae) (Pachycephalidae + Oriolidae)) (Oliveros et al., 2019, Stiller et al., 2024); zob. również Moyle et al. (2016) i McCullough et al. (2022). Czubce dawniej były często umieszczane w rodzinie fletówek (Pachycephalidae), z którymi nie są blisko spokrewnione (Schodde & Christidis, 2014).

Rodzaj: Aleadryas Iredale, 1956 (f.)

Rodzaj: Ornorectes Iredale, 1956 (m.)

Rodzaj: Oreoica Gould, 1838 (f.)


Rodzina: PARAMYTHIIDAE Sclater,PL, 1893 - JAGODNIKI - PAINTED BERRYPECKERS

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 200-202 (p. Dicaeidae)   Wolters IV: 243 (p. Pycnonotidae)   S&M: 669 (F)   HBW XIII: 340-349 (F)   H&M4 II: 193 (F)   HBW IC II: 260-261 (F)
2 rodzaje, 3 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z wireonkowatymi (Vireonidae) (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024), z którymi tworzy takson siostrzany do grupy (Pachycephalidae + Oriolidae) (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Barker et al. (2002, 2004), Jønsson et al. (2011), Aggerbeck et al. (2014) i Jønsson et al. (2016a). Jagodniki były wcześniej często włączane do rodziny jagodziaków (Melanocharitidae), z którymi nie są blisko spokrewnione.

Rodzaj: Oreocharis Salvadori, 1876 (f.)

Rodzaj: Paramythia De Vis, 1892 (f.)


Rodzina: VIREONIDAE Swainson, 1837 - WIREONKOWATE - SHRIKE-BABBLERS, ERPORNIS AND VIREOS

Wersja: 2024-10-11
Peters X: 385-389 i 426-427 (p. Muscicapidae), XIV: 103-138 (F)   Wolters V: 359-361 (F), 382 (p. Illadopseidae) i 392 (p. Timaliidae)   S&M: 452-456 (F), 640-641 i 644 (p. Sylviidae)   HBW XII: 284-289 (p. Timaliidae) i XV: 378-439 (F)   H&M4 II: 193-200 (F)   HBW IC II: 272-281 (F)
8 rodzajów, 61 gatunków
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z jagodnikami (Paramythiidae), z którymi tworzy takson siostrzany do grupy (Pachycephalidae + Oriolidae) (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021). Porządek systematyczny w obrębie wireonkowatych (podrodziny, rodzaje, gatunki) bazuje na badaniach McCullough et al. (2022), Slager et al. (2014) i Reddy & Cracraft (2007) (zmiany zaakceptowane przez SACC i NACC); zob. również Jønsson et al. (2016a). Ostatnie badania sugerują podniesienie wyróżnianych podrodzin do rangi osobnych blisko spokrewnionych rodzin (Jønsson et al., 2016a, Sangster et al., 2022c; zob. również Stiller et al., 2024). Rodzaje Pteruthius i Erpornis były do niedawna umieszczane w rodzinie tymaliowatych (Timaliidae) (np. Sibley & Monroe, 1990, Collar & Robson, 2007), lecz zob. Barker et al. (2004) i Reddy & Cracraft (2007). Pozycja systematyczna Pachysylvia hypochrysea niejasna (Slager et al., 2014, McCullough et al., 2022). Badania McCullough et al. (2022) sugerują, iż obecnie definiowany rodzaj Vireo nie jest monofiletyczny. Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Pteruthius za Reddy (2008). Szereg gatunków wymaga rewizji taksonomicznej, w tym Cyclarhis gujanensis, Vireolanius leucotis, Vireo plumbeus, V. flavoviridis (zob. Slager et al., 2014, Battey & Klicka, 2017).

Podrodzina: PTERUTHIINAE Sangster, Cibois & Reddy, 2022 - DZIERZBOGŁOWY

Rodzaj: Pteruthius Swainson, 1832 (m.)

Podrodzina: ERPORNITHINAE Sangster, Cibois & Reddy, 2022 - CZUPURNICZKI

Rodzaj: Erpornis Hodgson, 1844 (f.)

Podrodzina: VIREONINAE Swainson, 1837 - WIREONKI

Rodzaj: Cyclarhis Swainson, 1824 (f.)

Rodzaj: Hylophilus Temminck, 1822 (m.)

Rodzaj: Vireolanius Bonaparte, 1850 (m.)

Rodzaj: Tunchiornis Slager & Klicka, 2014b (m.) S

Rodzaj: Pachysylvia Bonaparte, 1850 (f.) S

Rodzaj: Vireo Vieillot, 1808 (m.)


Rodzina: PACHYCEPHALIDAE Swainson, 1831 - FLETÓWKI - WHISTLERS

Wersja: 2024-10-13
Peters XII: 8-44 i 49-51 (p. Muscicapidae: sF)   Wolters V: 400 (F) i VI: 401-402 (F)   S&M: 459-462 (p. Corvidae: t)   HBW XII: 374-435 (F)   H&M4 II: 185-191 (F)   HBW IC II: 262-271 (F)
5 rodzajów, 67 gatunków
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z wilgowatymi (Oriolidae), z którymi tworzy takson siostrzany do grupy (Paramythiidae + Vireonidae) (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje, gatunki) za Norman et al. (2009b), Jønsson et al. (2010a, 2014, 2016a), Andersen et al. (2014a) i Brady et al. (2022); zob. też Dumbacher et al. (2008), Jønsson et al. (2008a) i Zuccon & Ericson (2012). Rodzaj Hylocitrea zwykle wymieniany wśród fletówek (np. Dickinson, 2003) okazał się być blisko spokrewniony z jemiołuszkami (Bombycillidae) (zob. Spellman et al., 2008). Ponadto rodzaje Eulacestoma, Falcunculus i Rhagologus zostały umieszczone w oddzielnych, monotypowych rodzinach, Aleadryas, Ornorectes i Oreoica w Oreoicidae, Pachycare w Acanthizidae (zob. Norman et al., 2009b), a Pitohui (s.s.) w Oriolidae. Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Colluricincla za Marki et al. (2018) i Brady et al. (2022), Pachycephala za Brady et al. (2022) i Jønsson et al. (2014). Systematyka części gatunków z rodzaju Pachycephala niejasna (zob. Jønsson et al., 2014, Andersen et al., 2014a, Eaton et al., 2016).

Rodzaj: Melanorectes Sharpe, 1877 (m.)

Rodzaj: Coracornis Riley, 1918 (m.)

Rodzaj: Pachycephala Vigors, 1825 (f.)

Rodzaj: Pseudorectes Sharpe, 1877 (m.)

Rodzaj: Colluricincla Vigors & Horsfield, 1827 (f.)


Rodzina: ORIOLIDAE Vigors, 1825 - WILGOWATE - ORIOLES, FIGBIRDS AND ALLIES

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 45-49 i 52 (p. Muscicapidae), XV: 122-137 (F)   Wolters III: 216 (Turnagridae), IV: 244-245 (F) i V: 400 (p. Pachycephalidae)   S&M: 462, 463 i 477-479 (p. Corvidae: t)   HBW VII: 52-53, XII: 430 i 433-434 (p. Pachycephalidae), XIII: 692-731 (F)   H&M4 II: 201-204 (F)   HBW IC II: 254-261 i 906-907 (F)
4 podrodziny, 4 rodzaje (w tym 1 wymarły), 41 gatunków (w tym 2 wymarłe)
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z fletówkami (Pachycephalidae), z którymi tworzy takson siostrzany do grupy (Paramythiidae + Vireonidae) (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (podrodziny, rodzaje, gatunki) za Jønsson et al. (2019a) i McCullough et al. (2022); zob. również Jønsson et al. (2008a, 2010b, 2016a,b), Johansson et al. (2011) i Zuccon & Ericson (2012). Rodzaj Pitohui był do niedawna włączany do rodziny fletówek (Pachycephalidae) (np. Boles, 2007a) lub Colluricinclidae (np. Dickinson, 2003), lecz zob. Jønsson et al. (2008a, 2010b, 2011, 2016a), Johansson et al. (2011) i Zuccon & Ericson (2012). Wymarły rodzaj Turnagra był do niedawna określany jako incertae sedis lub też włączany do fletówek (Pachycephalidae) lub altanników (Ptilonorhynchidae), lecz zob. Johansson et al. (2011), Zuccon & Ericson (2012) i Jønsson et al. (2016a, 2019a). Szereg gatunków z rodzaju Oriolus wymaga rewizji taksonomicznej (zob. Jønsson et al., 2010b, 2019a).

Podrodzina: PITOHUINAE Christidis & Schodde, 2014 - FLETOWCE

Rodzaj: Pitohui Lesson, 1831 (m.)

Podrodzina: SPHECOTHERINAE Mathews & Iredale, 1920 - FIGOJADY

Rodzaj: Sphecotheres Vieillot, 1816 (m.)

Podrodzina: TURNAGRINAE Buller, 1888 - RDZAWKI

Rodzaj: Turnagra Lesson, 1837 (f.)

Podrodzina: ORIOLINAE Vigors, 1825 - WILGI

Rodzaj: Oriolus Linnaeus, 1766 (m.)


Nadrodzina: MALACONOTOIDEA Swainson, 1824

Dobrze zdefiniowana nadrodzina (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024), siostrzana do (Neosittidae + Orioloidea) (Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019), Kuhl et al. (2021) i McCullough et al. (2022) sugerujące, iż Malaconotoidea stanowi takson siostrzany do przedstawicieli nadrodziny Corvoidea. Powyższe badania wskazują na następujące pokrewieństwo w obrębie nadrodziny: (Machaerirhynchidae (Artamidae (Rhagologidae ((Platysteiridae + Vangidae) (Malaconotidae (Pityriaseidae + Aegithinidae)))))); zob. również wcześniejsze badania m.in. Barker et al. (2004), Aggerbeck et al. (2014) i Jønsson et al. (2016a).

Rodzina: MACHAERIRHYNCHIDAE Schodde & Mason, 1999 - SZUFLODZIOBKI - BOATBILLS

Wersja: 2024-06-23
Peters XI: 527-529 (p. Monarchidae)   Wolters IV: 253 (p. Monarchidae)   S&M: 497 (p. Corvidae)   HBW XI: 324-325 (p. Monarchidae)   H&M4 II: 205 (F)   HBW IC II: 296-297 (F)
1 rodzaj, 2 gatunki
Systematyka: Takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Malaconotoidea (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024). Szuflodziobki były do niedawna włączane do rodziny monarek (Monarchidae), lecz zob. m.in. Norman et al. (2009b), Jønsson et al. (2011, 2012a), Fuchs et al. (2012b) i Aggerbeck et al. (2014).

Rodzaj: Machaerirhynchus Gould, 1851 (m.)


Rodzina: ARTAMIDAE Vigors, 1825 - OSTROLOTY - WOODSWALLOWS, AUSTRALIAN MAGPIES AND ALLIES

Wersja: 2024-06-23
Peters XI: 529 (p. Monarchidae), XV: 160-172 i 284 (F, Cracticidae)   Wolters III: 219-221 (F, Cracticidae) i VI: p. 404 (p. Pachycephalidae),   S&M: 475-477 (p. Corvidae: t)   HBW XIV: 286-342 (F, Cracticidae)   H&M4 II: 205-208 (F)   HBW IC II: 292-297 (F)
3 podrodziny, 6 rodzajów, 24 gatunki
Systematyka: Takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Malaconotoidea (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024). Przyjęty porządek systematyczny (podrodziny, rodzaje) bazuje na Kearns et al. (2013), Aggerbeck et al. (2014) i McCullough et al. (2022); zob. również Barker et al. (2002, 2004), Moyle et al. (2006b), Norman et al. (2009b), Jønsson et al. (2011) i Zuccon & Ericson (2012). Srokacze (Cractinae) są często podnoszone do rangi rodziny (np. Dickinson, 2003), lecz zob. Christidis & Boles (2008) i Jønsson et al. (2016a). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Cracticus za McCullough et al. (2022).

Podrodzina: PELTOPSINAE Schodde & Christidis, 2014 - BIAŁOUCHY

Rodzaj: Peltops Wagler, 1829 (m.)

Podrodzina: CRACTICINAE Chenu & Des Murs, 1853 - SROKACZE

Rodzaj: Strepera Lesson, 1831 (f.)

Rodzaj: Melloria Mathews, 1912 (f.)

Rodzaj: Gymnorhina Gray,GR, 1840 (f.)

Rodzaj: Cracticus Vieillot, 1816 (m.)

Podrodzina: ARTAMINAE Vigors, 1825 - OSTROLOTY

Rodzaj: Artamus Vieillot, 1816 (m.)


Rodzina: RHAGOLOGIDAE Schodde & Christidis, 2014 - ŁUSKOWCZYKI - FALSE WHISTLER

Wersja: 2024-06-23
Peters XII: 6-7 (p. Muscicapidae)   Wolters VI: 402 (p. Pachycephalidae)   S&M: 459 (p. Corvidae)   HBW XII: 408 i 411 (p. Pachycephalidae)   H&M4 II: 205 (F)   HBW IC II: 292-293 (F)
1 rodzaj, 1 gatunek
Systematyka: Monotypowa rodzina ostatnio wyodrębniona z fletówek (Pachycephalidae) (zob. Schodde & Christidis, 2014), siostrzana w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Malaconotoidea (Moyle et al., 2016, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Aggerbeck et al. (2014) i Jønsson et al. (2016a).

Rodzaj: Rhagologus Stresemann & Paludan, 1934 (m.)


Rodzina: PLATYSTEIRIDAE Sundevall, 1872 - KRĘPACZKI - WATTLE-EYES AND BATISES

Wersja: 2024-06-23
Peters IX: 314 (p. Laniidae) i XI: 378-390 (F)   Wolters III: 230 (p. Prionopidae) i 235-236 (p. Laniidae: sF)   S&M: 497 i 502-504 (p. Corvidae)   HBW XI: 164-184 i 186-199 (F), XIV: 118 i 122 (p. Malaconotidae)   H&M4 II: 208-210 (F)   HBW IC II: 302-305 (F)
4 rodzaje, 31 gatunków
Systematyka: Krępaczki są najbliżej spokrewnione z wangowatymi (Vangidae) (Aggerbeck et al., 2014, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024). Porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje na badaniach Njabo et al. (2008) i Fuchs et al. (2012b); zob. również Jønsson et al. (2016a) i McCullough et al. (2022). Powyższe badania sugerują, iż obecnie zdefiniowany rodzaj Batis nie jest monofiletyczny; potrzeba bardziej kompletnych badań. Rodzaj Lanioturdus był często umieszczany w rodzinie dzierzbików (Malaconotidae), lecz zob. m.in. Fuchs et al. (2004).

Rodzaj: Lanioturdus Waterhouse, 1838 (m.)

Rodzaj: Batis Boie, 1833 (f.)

Rodzaj: Dyaphorophyia Bonaparte, 1854 (f.)

Rodzaj: Platysteira Jardine & Selby, 1830 (f.) S


Rodzina: VANGIDAE Swainson & Richardson,J, 1832 - WANGOWATE - VANGAS, HELMET-SHRIKES AND SHRIKE-FLYCATCHERS

Wersja: 2024-06-23
Peters IX: 217-221 (p. Campephagidae), 310-314 (p. Laniidae), 365-369 (F) i 299-300 (p. Pycnonotidae), X: 429 (p. Muscicapidae), XI: 206-207 (p. Sylviidae), 376-378 (p. Platysteiridae) i 471-472 (p. Monarchidae), XII: 124 (genus incertae sedis)   Wolters III: 229-230 (p. Campephagidae), 230 (p. Prionopidae), 235-236 (p. Laniidae) i 236 (F), IV: 248 (p. Monarchidae), V: 379 (p. Sylviidae), VI: 421 (p. Muscicapidae)   S&M: 486, 501-502 i 504-505 (p. Corvidae: t), 618-619 i 645 (p. Sylviidae)   HBW X: 120-122 (p. Campephagidae), XI: 184-186 (p. Platysteiridae), 324 i 328-329 (p. Monarchidae), 686 i 689-690 (p. Sylviidae), XII: 288 i 291 (p. Timaliidae), XIV: 124-140 (Prionopidae) i 142-170 (F)   H&M4 II: 210-213 (F)   HBW IC II: 296-301 (F)
21 rodzajów, 36 gatunków
Systematyka: Wangowate są najbliżej spokrewnione z krępaczkami (Platysteiridae) (Aggerbeck et al., 2014, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje na McCullough et al. (2022); zob. również Reddy et al. (2012), Jønsson et al. (2012a), Fuchs et al. (2012b) i Jønsson et al. (2016a). Dickinson & Christidis (2014) zaproponowali podział rodziny na 2 podrodziny (Vanginae, Prionopinae Bonaparte, 1853), lecz zob. Reddy et al. (2012) i McCullough et al. (2022); dla utrzymania powyższych podrodzin konieczne byłoby wydzielenie kolejne nowej monotypowej podrodziny "Philentominae". Rodzina składa się z szeregu rodzajów do niedawna umieszczanych w różnych rodzinach: Philentoma - w Monarchidae (np. Coates et al., 2006), Prionops - Prionopidae (np. Allan, 2009) lub Malaconotidae (np. Dickinson, 2003), Megabyas, Bias i Pseudobias - Platysteiridae (np. Louette, 2006), Hemipus i Tephrodornis - Campephagidae (np. Taylor, 2005), Newtonia - Sylviidae (np. Sibley & Monroe, 1990, Bairlein et al., 2006), Mystacornis - Timaliidae (np. Collar & Robson, 2006), Tylas - Pycnonotidae. Nowo opisany gatunek Hypositta perdita Peters,DS, 1996 obecnie traktowany jest jako synonim Oxylabes madagascariensis (zob. Fjeldså et al., 2013). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Newtonia za McCullough et al. (2022). Ostatnio został opisany nowy gatunek lemurki - Newtonia lavarambo Goodman, Younger, Raherilalalo & Reddy (w: Younger et al., 2018), lecz nazwa ta nie została wprowadzona zgodnie z zasadami Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury Zoologicznej (ICZN).

Rodzaj: Philentoma Eyton, 1845 (f.)

Rodzaj: Prionops Vieillot, 1816 (m.)

Rodzaj: Megabyas Verreaux,J & Verreaux,E, 1855 (m.)

Rodzaj: Bias Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Hemipus Hodgson, 1844 (m.)

Rodzaj: Tephrodornis Swainson, 1832 (m.)

Rodzaj: Newtonia Schlegel, 1867 (f.)

Rodzaj: Tylas Hartlaub, 1862 (f.)

Rodzaj: Calicalicus Bonaparte, 1854 (m.)

Rodzaj: Hypositta Newton,A, 1881 (f.)

Rodzaj: Leptopterus Bonaparte, 1854 (m.)

Rodzaj: Cyanolanius Bonaparte, 1854 (m.)

Rodzaj: Mystacornis Sharpe, 1870 (m.)

Rodzaj: Vanga Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Pseudobias Sharpe, 1870 (m.)

Rodzaj: Schetba Lesson, 1831 (f.)

Rodzaj: Euryceros Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Xenopirostris Bonaparte, 1850 (m.)

Rodzaj: Oriolia Geoffroy Saint-Hilaire,I, 1838 (f.)

Rodzaj: Falculea Geoffroy Saint-Hilaire,I, 1836 (f.)

Rodzaj: Artamella Sclater,WL, 1924 (f.)


Rodzina: PITYRIASEIDAE Mayr & Amadon, 1951 - GOŁOGŁOWY - BRISTLEHEAD N

Wersja: 2022-08-27
Peters IX: 364-365 (p. Laniidae: sF)   Wolters III: 231 (F)   S&M: 477 (p. Corvidae)   HBW XIV: 344-348 (F)   H&M4 II: 213 (F)   HBW IC II: 306-307 (F)
1 rodzaj, 1 gatunek
Systematyka: Monotypowa rodzina, najbliżej spokrewniona z paskownikami (Aegithinidae), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do dzierzbików (Malaconotidae) (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022); zob. również wcześniejsze badania Moyle et al. (2006b), Fuchs et al. (2012b) i Aggerbeck et al. (2014).

Rodzaj: Pityriasis Lesson, 1837 (f.) N


Rodzina: AEGITHINIDAE Gray,GR, 1869 - PASKOWNIKI - IORAS

Wersja: 2022-08-27
Peters IX: 300-303 (p. Irenidae)   Wolters III: 236 (F)   S&M: 497 (p. Corvidae: sF)   HBW X: 278-290 (F)   H&M4 II: 214 (F)   HBW IC II: 306-307 (F)
1 rodzaj, 4 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina, najbliżej spokrewniona z gołogłowami (Pityriaseidae), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do dzierzbików (Malaconotidae) (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022); zob. również wcześniejsze badania Moyle et al. (2006b), Fuchs et al. (2012b) i Aggerbeck et al. (2014). Pokrewieństwo w obrębie rodziny słabo zbadane.

Rodzaj: Aegithina Vieillot, 1816 (f.)


Rodzina: MALACONOTIDAE Swainson, 1824 - DZIERZBIKI - BUSH-SHRIKES, PUFFBACKS AND TCHAGRAS

Wersja: 2022-08-27
Peters IX: 314-341 (p. Laniidae: sF)   Wolters III: 230 (p. Prionopidae), 230-231 i 233-235 (p. Laniidae: sF)   S&M: 497-501 (p. Corvidae: sF)   HBW XIV: 50-122 i XVII: 222 (F)   H&M4 II: 214-219 (F)   HBW IC II: 306-313 (F)
9 rodzajów, 46 gatunków
Systematyka: Dzierzbiki stanowią takson siostrzany w stosunku do grupy (Pityriaseidae + Aegithinidae) (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022); zob. również wcześniejsze badania Moyle et al. (2006b), Fuchs et al. (2012b) i Aggerbeck et al. (2014). Porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje na badaniach McCullough et al. (2022); zob. również wcześniejsze badania Fuchs et al. (2004, 2005, 2012b), Johansson et al. (2008b), Nguembock et al. (2008a) i Jønsson et al. (2016a). Potrzeba bardziej kompletnych badań. Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Laniarius za McCullough et al. (2022). Niepublikowane badania w Fjeldså et al. (2020) wskazują, iż Chlorophoneus kupeensis powinien być umieszczony w rodzaju Malaconotus. Systematyka Laniarius aethiopicus s.l. wymaga dalszych badań (zob. Finch et al., 2016).

Rodzaj: Nilaus Swainson, 1827 (m.)

Rodzaj: Bocagia Shelley, 1894 (f.)

Rodzaj: Tchagra Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Malaconotus Swainson, 1824 (m.)

Rodzaj: Dryoscopus Boie, 1826 (m.)

Rodzaj: Rhodophoneus von Heuglin, 1870 (m.)

Rodzaj: Telophorus Swainson, 1832 (m.)

Rodzaj: Chlorophoneus Cabanis, 1851 (m.)

Rodzaj: Laniarius Vieillot, 1816 (m.)


Nadrodzina: CORVOIDEA Leach, 1819

Grupa 12 blisko spokrewnionych rodzin (Barker et al., 2004, Norman et al., 2009b, Jønsson et al., 2011, Zuccon & Ericson, 2012, Aggerbeck et al., 2014, Claramunt & Cracraft, 2015, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al. (2021), McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024), stanowiąca takson siostrzany w stosunku do (Mohouidae ((Neosittidae + Orioloidea) Malaconotoidea)) (Stiller et al., 2024). Badania Stiller et al. (2024) wskazują na następujące pokrewieństwo w obrębie nadrodziny: ((Lamproliidae + Rhipiduridae) (Dicruridae (Monarchidae (Corcoracidae (Ifritidae + Paradisaeidae)) (Laniidae + Corvidae)))) (rodziny Melampittidae, Platylophidae i Eurocephalidae nie były analizowane); zob. również wcześniejsze badania Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i Kuhl et al. (2021).

Rodzina: LAMPROLIIDAE Schodde & Christidis, 2014 - SATYNKI - SILKTAILS

Wersja: 2024-06-23
Peters XI: 478, 526-527 (p. Monarchidae), XV: 137 (p. Dicruridae)   Wolters III: 219 (F) i IV: 245 (p. Dicruridae) i 248 (p. Monarchidae)   S&M: 488, 491 i 497 (p. Corvidae)   HBW XI: 280-282, 318 i 322 (p. Monarchidae), XIV: 206-207 (p. Dicruridae)   H&M4 II: 221-222 (p. Rhipiduridae) i 248 (p. Monarchidae)   HBW IC II: 314-315 (p. Rhipiduridae) i 336-337 (p. Monarchidae)
3 rodzaje, 4 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z wachlarzówkami (Rhipiduridae) i wraz z nimi stanowi takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Corvoidea (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021), gdzie Rhipiduridae stanowią takson siostrzany do Dicruridae, a następnie razem do pozostałych przedstawicieli Corvoidea. Satynki czasami są traktowane jako podrodzina w rodzinie wachlarzówek (Schodde & Christidis, 2014), lecz zob. Jønsson et al. (2016a, 2018), Oliveros et al. (2019) i Fjeldså et al. (2020). Rodzaje Lamprolia i Eutrichomyias były do niedawna umieszczane wśród monarek (Monarchidae) (np. Dickinson, 2003, Coates et al., 2006), lecz zob. Irestedt et al. (2008) i Jønsson et al. (2011, 2018), natomiast rodzaj Chaetorhynchus był umieszczany wśród dziwogonów (Dicruridae) (np. Dickinson, 2003, Rocamora & Yeatman-Berthelot, 2009), lecz zob. m.in. Barker et al. (2004), Irestedt et al. (2008) i Norman et al. (2009b).

Rodzaj: Chaetorhynchus Meyer,AB, 1874 (m.)

Rodzaj: Eutrichomyias Meise, 1939 (m.)

Rodzaj: Lamprolia Finsch, 1874 (f.)


Rodzina: RHIPIDURIDAE Sundevall, 1872 - WACHLARZÓWKI - FANTAILS

Wersja: 2024-06-23
Peters XI: 530-556 (p. Monarchidae: sF)   Wolters IV: 251-253 (p. Monarchidae)   S&M: 485-488 (p. Corvidae: t)   HBW XI: 200-242 (F)   H&M4 II: 221-225 (F)   HBW IC II: 314-321 (F)
1 rodzaj, 58 gatunków
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z satynkami (Lamproliidae) i wraz z nimi stanowi takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Corvoidea (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021), gdzie Rhipiduridae stanowią takson siostrzany do Dicruridae, a następnie razem do pozostałych przedstawicieli Corvoidea. Satynki czasami są traktowane jako podrodzina w rodzinie wachlarzówek (Schodde & Christidis, 2014), lecz zob. Jønsson et al. (2016a, 2018), Oliveros et al. (2019) i Fjeldså et al. (2020). Ponadto gatunek 'Rhipidura' (= Chelidorhynx) hypoxantha okazał się być przedstawicielem nowo wyodrębnionej rodziny - owadówek (Stenostiridae) (zob. Nyári et al., 2009b). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Rhipidura za McCullough et al. (2022). Szereg gatunków wymaga rewizji systematycznej (zob. m.in. Eaton et al., 2016).

Rodzaj: Rhipidura Vigors & Horsfield, 1827 (f.)


Rodzina: DICRURIDAE Vigors, 1825 - DZIWOGONY - DRONGOS

Wersja: 2024-06-23
Peters XV: 138-157 (F)   Wolters IV: 245-246 (F)   S&M: 488-490 (p. Corvidae: t)   HBW XIV: 172-226 (F)   H&M4 II: 219-221 (F)   HBW IC II: 320-327 (F)
1 rodzaj, 25 gatunków
Systematyka: Rodzina siostrzana w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Corvoidea (Oliveros et al., 2019, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również Kuhl et al. (2021), gdzie Dicruridae stanowią takson siostrzany do Rhipiduridae, a następnie razem do pozostałych przedstawicieli Corvoidea. Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny za Pasquet et al. (2007); zob. również Jønsson et al. (2016a) i Shakya et al. (2020). Rodzaj Chaetorhynchus zwykle umieszczany w rodzinie dziwogonów (np. Dickinson, 2003, Rocamora & Yeatman-Berthelot, 2009) okazał się być bliżej spokrewniony z wachlarzówkami (Rhipiduridae) (zob. m.in. Barker et al., 2004, Norman et al., 2009b, Nyári et al., 2009a, Jønsson et al., 2011), a następnie został umieszczony w nowo wyodrębnionej rodzinie satynek (Lamproliidae) (Fjeldså et al., 2020). Szereg gatunków wymaga rewizji systematycznej (zob. m.in. Eaton et al., 2016, Fuchs et al., 2018a, Shakya et al., 2020).

Rodzaj: Dicrurus Vieillot, 1816 (m.)


Rodzina: MONARCHIDAE Bonaparte, 1854 - MONARKI - MONARCHS

Wersja: 2024-10-13
Peters XI: 469-526 (F)   Wolters III: 220 (Grallinidae) i IV: 247-251 i 253 (F)   S&M: 490-497 (p. Corvidae: t)   HBW XI: 244-322 (F) i XIV: 258-271 (Grallinidae)   H&M4 II: 242-250 (F)   HBW IC II: 328-339 i 906-907 (F)
15 rodzajów, 104 gatunki (w tym 4 wymarłe)
Systematyka: takson siostrzany w stosunku do wszystkich kolejnych przedstawicieli nadrodziny Corvoidea (Kuhl et al., 2021, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Aggerbeck et al. (2014), Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i McCullough et al. (2022). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje na badaniach Andersen et al. (2015a); zob. również Pasquet et al. (2002), Filardi & Moyle (2005), Filardi & Smith (2005), Fabre et al. (2012, 2014) i Jønsson et al. (2016a). Rodzaj Grallina był do niedawna często umieszczany w osobnej rodzinie - Grallinidae (np. Tingay & Tingay, 2009). Rodzaju Eutrichomyias zwykle umieszczany wśród monarek (np. przez Dickinson & Christidis, 2014), okazał się być bliżej spokrewniony z rodziną wachlarzówek (Rhipiduridae) (Jønsson et al., 2018), a następnie został umieszczony w nowo wyodrębnionej rodzinie satynek (Lamproliidae) (Fjeldså et al., 2020). Ostatnie badania sugerują, iż rodzaje Pomarea i Mayornis nie są monofiletyczne (Andersen et al., 2015a, McCullough et al., 2022) i wymagają rewizji taksonomicznej. Porządek systematyczny w obrębie rodzajów: Myiagra, Symposiachrus i Clytorhynchus za Andersen et al. (2015a). Szereg gatunków wymaga rewizji systematycznej, w tym w szczególności Arses telescophthalmus, Myiagra alecto, Monarcha castaneiventris, Mayrornis lessoni, Terpsiphone affinis, T. rufiventer, T. viridis (zob. Fabre et al., 2012, 2014, Andersen et al., 2015a); potrzeba dalszych badań.

Rodzaj: Grallina Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Arses Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Myiagra Vigors & Horsfield, 1827 (f.)

Rodzaj: Symposiachrus Bonaparte, 1854 (m.)

Rodzaj: Carterornis Mathews, 1912 (m.)

Rodzaj: Metabolus Bonaparte, 1854 (m.)

Rodzaj: Monarcha Vigors & Horsfield, 1827 (m.)

Rodzaj: Pomarea Bonaparte, 1854 (f.)

Rodzaj: Chasiempis Cabanis, 1847 (f.)

Rodzaj: Neolalage Mathews, 1928 (f.)

Rodzaj: Mayrornis Wetmore, 1932 (m.)

Rodzaj: Clytorhynchus Elliot, 1870 (m.)

Rodzaj: Trochocercus Cabanis, 1851 (m.)

Rodzaj: Hypothymis Boie, 1826 (f.)

Rodzaj: Terpsiphone Gloger, 1827 (f.)


Rodzina: CORCORACIDAE Mathews, 1927 - SKAŁOWRONY - AUSTRALIAN MUDNESTERS N

Wersja: 2024-06-23
Peters XV: 160 (p. Grallinidae: sF)   Wolters III: 220 (F)   S&M: 458 (p. Corvidae: sF)   HBW XIV: 272-285 (F: "Struthideidae")   H&M4 II: 250 (F)   HBW IC II: 362-363 (F)
2 rodzaje, 2 gatunki
Systematyka: Skałowrony tworzą takson siostrzany w stosunku do (Ifritidae + Paradisaeidae) (McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Aggerbeck et al (2014), Jønsson et al. (2016a), Moyle et al. (2016), Oliveros et al. (2019) i Kuhl et al. (2021).

Rodzaj: Corcorax Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Struthidea Gould, 1837 (f.)


Rodzina: IFRITIDAE Schodde & Christidis, 2014 - MODROGŁÓWKI - IFRIT

Wersja: 2024-06-23
Peters X: 239-240 (p. Muscicapidae)   Wolters: ?   S&M: 458 (p. Corvidae)   HBW XII: 370 i 373 (p. Eupetidae)   H&M4 II: 251 (F)   HBW IC II: 326-327 (F)
1 rodzaj, 1 gatunek
Systematyka: Monotypowa rodzina najbliżej spokrewniona z cudowronkami (Paradisaeidae) (Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do Corcoracidae (McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Norman et al. (2009b), Jønsson et al. (2011, 2016a), Aggerbeck et al. (2014) i Schodde & Christidis (2014). Modrogłówki były dawniej umieszczane w takich rodzinach jak Muscicapidae, Timaliidae, Orthonychidae (s.l.) i Eupetidae, z którymi nie są blisko spokrewnione.

Rodzaj: Ifrita Rothschild, 1898 (f.)


Rodzina: PARADISAEIDAE Vigors, 1825 - CUDOWRONKI - BIRDS OF PARADISE

Wersja: 2024-10-14
Peters XV: 184-204 (F)   Wolters III: 217-219 (F)   S&M: 472-475 (p. Corvidae: t)   HBW XIV: 404-460 i 462-492 (F)   H&M4 II: 251-255 (F)   HBW IC II: 362-369 (F)
15 rodzajów, 44 gatunki
Systematyka: Cudowronki są najbliżej spokrewnione z modrogłówkami (Ifritidae) (Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024), z którymi tworzy takson siostrzany w stosunku do Corcoracidae (McCullough et al., 2022, Stiller et al., 2024); zob. również wcześniejsze badania Norman et al. (2009b), Jønsson et al. (2011, 2016a), Aggerbeck et al. (2014) i Schodde & Christidis (2014). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje, gatunki) bazuje na badaniach Irestedt et al. (2009b) i McCullough et al. (2022); zob. również Jønsson et al. (2016a).

Rodzaj: Lycocorax Bonaparte, 1853 (m.)

Rodzaj: Phonygammus Lesson & Garnot, 1826 (m.)

Rodzaj: Manucodia Boddaert, 1783 (m.)

Rodzaj: Pteridophora Meyer,AB, 1894 (f.)

Rodzaj: Parotia Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Seleucidis Lesson, 1835 (m.)

Rodzaj: Drepanornis Sclater,PL, 1873 (m.)

Rodzaj: Semioptera Gray,GR, 1859 (f.)

Rodzaj: Lophorina Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Ptiloris Swainson, 1825 (m.) S

Rodzaj: Epimachus Cuvier, 1816 (m.)

Rodzaj: Paradigalla Lesson, 1835 (f.) S

Rodzaj: Astrapia Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Cicinnurus Vieillot, 1816 (m.)

Rodzaj: Paradisaea Linnaeus, 1758 (f.)


Rodzina: MELAMPITTIDAE Schodde & Christidis, 2014 - CZARNIAKI - MELAMPITTAS

Wersja: 2024-06-09
Peters X: 239 (p. Muscicapidae)   Wolters V: 399 (p. Orthonychidae)   S&M: 472 (p. Corvidae)   HBW XII: 370 i 372-373 (p. Eupetidae)   H&M4 II: 250-251 (F)   HBW IC II: 362-363 (F)
2 rodzaje, 2 gatunki
Systematyka: Pozycja filogenetyczna w obrębie nadrodziny Corvoidea niejasna (zob. m.in. Barker et al., 2004, Schodde & Christidis, 2014, Aggerbeck et al, 2014, Jønsson et al., 2016a, Moyle et al., 2016); ostatnie badania Oliveros et al. (2019) i McCullough et al. (2022) sugerują, iż stanowią one takson siostrzany w stosunku do grupy (Laniidae + Corvidae). Czarniaki były do niedawna umieszczane w Timaliidae, Orthonychidae (s.l.) lub w Eupetidae, z którymi nie są blisko spokrewnione.

Rodzaj: Melampitta Schlegel, 1871 (f.)

Rodzaj: Megalampitta Schodde & Christidis, 2014 (f.)


Rodzina: PLATYLOPHIDAE Gaudin, Sangster & Bruce, 2021 - KRUCZAKI - CRESTED JAY/JAYSHRIKE

Wersja: 2023-07-01
Peters XV: 205 (p. Corvidae)   Wolters III: 226 (p. Corvidae)   S&M: 463 (p. Corvidae)   HBW XIV: 566-567 (p. Corvidae)   H&M4 II: 229 (p. Corvidae)   HBW IC II: 338-339 (F)
1 rodzaj, 1 gatunek
Systematyka: Monotypowa rodzina ostatnio wyodrębniona z krukowatych (Corvidae), najbliżej spokrewniona z dzierzbami (Laniidae), a następnie z grupą (Eurocephalidae + Corvidae) (Aggerbeck et al., 2014, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, 2023). Być może nazwa Lophocittidae Kaup, 1855 ma priorytet nad ostatnio zaproponowaną nazwą Platylophidae.

Rodzaj: Platylophus Swainson, 1832 (m.)


Rodzina: LANIIDAE Rafinesque, 1815 - DZIERZBY - SHRIKES

Wersja: 2023-07-01
Peters IX: 309-310 i 341-364 (F)   Wolters III: 231-232 (F)   S&M: 449-451 (F)   HBW XIII: 732-795 (F)   H&M4 II: 226-229 (F)   HBW IC II: 340-345 (F)
1 rodzaj, 32 gatunki
Systematyka: Rodzina najbliżej spokrewniona z kruczakami (Platylophidae), a następnie z grupą (Eurocephalidae + Corvidae) (Aggerbeck et al., 2014, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, 2023). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Lanius, w tym włączenie rodzajów Corvinella i Urolestes, za Fuchs et al. (2019); zob. również Jønsson et al. (2016a) i McCullough et al. (2022). Do niedawna do dzierzb zaliczano rodzaj Eurocephalus, lecz zob. Fuchs et al. (2019) i McCullough et al. (2022, 2023).

Rodzaj: Lanius Linnaeus, 1758 (m.) S


Rodzina: EUROCEPHALIDAE McCullough, Hruska, Oliveros, Moyle & Andersen, 2023 - BIAŁOCZUBY - WHITE-CROWNED SHRIKES

Wersja: 2023-07-01
Peters IX: 309 (p. Laniidae)   Wolters III: 230 (p. Prionopidae)   S&M: 452 (p. Laniidae)   HBW XIII: 795-796 (p. Laniidae)   H&M4 II: 226 (p. Laniidae)   HBW IC II: 340-341 (p. Laniidae)
1 rodzaj, 2 gatunki
Systematyka: Monotypowa rodzina ostatnio wyodrębniona z dzierzb (Laniidae), najbliżej spokrewniona z krukowatymi (Corvidae), a następnie z grupą (Platylophidae + Laniidae) (Fuchs et al., 2019, McCullough et al., 2022, 2023).

Rodzaj: Eurocephalus Smith,A, 1836 (m.)


Rodzina: CORVIDAE Leach, 1819 - KRUKOWATE - CROWS AND JAYS

Wersja: 2024-10-14
Peters XV: 204-282 i 284 (F)   Wolters III: 221-226 (F)   S&M: 463-472 (F)   HBW XIV: 494-640 (F)   H&M4 II: 229-242 (F)   HBW IC II: 344-361 (F)
21 rodzajów, 130 gatunków
Systematyka: Krukowate są najbliżej spokrewnione z białoczubami (Eurocephalidae), a następnie z grupą (Platylophidae + Laniidae) (Fuchs et al., 2019, McCullough et al., 2022, 2023). Przyjęty porządek systematyczny w obrębie rodziny (rodzaje) bazuje głównie na badaniach McCullough et al. (2022, 2023); zob. również wcześniejsze badania Ericson et al. (2005), Bonaccorso & Peterson (2007), Ekman & Ericson (2006) i Jønsson et al. (2016a). Zwykle wymieniany wśród krukowatych Pseudopodoces humilis okazał się być przedstawicielem rodziny sikor (Paridae) (zob. m.in. James et al., 2003), natomiast Platylophus galericulatus przedstawicielem monotypowej rodziny kruczaków (Platylophidae) (Aggerbeck et al., 2014, Jønsson et al., 2016a, Oliveros et al., 2019, Kuhl et al., 2021, McCullough et al., 2022, 2023). Porządek systematyczny w obrębie rodzaju Pica za Song et al. (2018).

Rodzaj: Pyrrhocorax Tunstall, 1771 (m.)

Rodzaj: Platysmurus Reichenbach, 1850 (m.)

Rodzaj: Temnurus Lesson, 1831 (m.)

Rodzaj: Crypsirina Vieillot, 1816 (f.)

Rodzaj: Dendrocitta Gould, 1833 (f.)

Rodzaj: Urocissa Cabanis, 1851 (f.)

Rodzaj: Cissa Boie, 1826 (f.)

Rodzaj: Cyanopica Bonaparte, 1850 (f.)

Rodzaj: Perisoreus Bonaparte, 1831 (m.)

Rodzaj: Garrulus Brisson, 1760 (m.)

Rodzaj: Ptilostomus Swainson, 1837 (m.)

Rodzaj: Podoces Fischer,JG, 1821 (m.)

Rodzaj: Zavattariornis Moltoni, 1938 (m.)

Rodzaj: Pica Brisson, 1760 (f.)

Rodzaj: Nucifraga Brisson, 1760 (f.)

Rodzaj: Corvus Linnaeus, 1758 (m.)

Rodzaj: Cyanolyca Cabanis, 1851 (f.)

Rodzaj: Aphelocoma Cabanis, 1851 (f.)

Rodzaj: Gymnorhinus zu Wied, 1841 (m.)

Rodzaj: Cyanocitta Strickland, 1845 (f.)

Rodzaj: Cyanocorax Boie, 1826 (m.)



Ailuroedus stonii, A. geislerorum: gatunki wyodrębnione z A. buccoides na podstawie Irestedt et al. (2016) i Ericson et al. (2020).

Ailuroedus maculosus, A. melanotis: gatunki wyodrębnione z A. crassirostris na podstawie Irestedt et al. (2016) i Ericson et al. (2020); zob. również Christidis & Boles (2008).

Amblyornis papuensis: gatunek zwykle umieszczany w osobnym monotypowym rodzaju - Archboldia Rand, 1940 (f.), lecz zob. Ericson et al. (2020).

Amblyornis (macgregoriae) germanus: często używana jest nazwa germana (np. przez Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Schodde & Bock (2016).

Malurus assimilis: gatunek ostatnio wyodrębniony z M. lamberti; zob. McLean et al. (2017).

Malurus splendens: Kearns et al. (w druku) zaproponowali podniesienie wyróżnionych grup podgatunkowych do rangi odrębnych gatunków.

Amytornis (whitei) oweni: takson ostatnio traktowany jako odrębny gatunek (Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Black et al. (2020).

Lacustroica: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Conopophila (Wolters, 1979, Marki et al., 2017, Fjeldså et al., 2020).

Gliciphila undulata, G. notabilis: często umieszczane są w osobnym rodzaju - Glycifohia Mathews, 1929 (f.) (np. przez Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Andersen et al. (2014b) i Marki et al. (2017).

Melionyx: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Melidectes (Wolters, 1979, Pratt & Beehler, 2014, Beehler & Pratt, 2016, Marki et al., 2017, Andersen et al., 2019).

Meliphaga imitatrix: gatunek ostatnio wyodrębniony z M. gracilis (Nielsen, 2018).

Meliphaga chrysogenys: gatunek często umieszczany w osobnym rodzaju - Oreornis van Oort, 1910 (m.) (np. przez Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Marki et al. (2017), McCullough et al. (2019a) i Andersen et al. (2019).

Eugymnomyza: zwykle używana jest nazwa rodzajowa Gymnomyza Reichenow, 1914 (f.), lecz nazwa ta jest zajęta przez Gymnomyza Fallén, 1810 (Diptera); zob. Andersen et al. (2022).

Eugymnomyza brunneirostris: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. viridis na podstawie Andersen et al. (2014b), del Hoyo & Collar (2016) i Mapel et al. (2021).

Foulehaio: obecnie zdefiniowany rodzaj bazuje na badaniach Andersen et al. (2014b, 2019), Marki et al. (2017) i Mapel et al. (2021). Gatunek F. provocator wcześniej często umieszczany był w rodzaju Xanthotis lub w monotypowym rodzaju Meliphacator Mathews, 1930 (m.) (np. w del Hoyo & Collar, 2016), natomiast F. samoensis w rodzaju Gymnomyza (obecnie Eugymnomyza).

Foulehaio procerior, F. taviunensis: gatunki ostatnio wyodrębnione z F. carunculatus na podstawie Andersen et al. (2014b), del Hoyo & Collar (2016) i Mapel et al. (2021).

Pinarostola: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Pycnopygius na podstawie badań Marki et al. (2017) i Sangster et al. (2023b).

Philemon kisserensis: gatunek wyodrębniony z P. citreogularis (Sibley & Monroe, 1990, Higgins et al., 2008, Jønsson et al., 2016b, Eaton et al. 2016).

Philemon buceroides: gatunek wymagający rewizji systematycznej (Sibley & Monroe, 1990, Higgins et al., 2008, Pratt & Beehler, 2014, Jønsson et al., 2016b).

Sugomel lombokium: gatunek zwykle umieszczany w rodzaju Lichmera (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Marki et al. (2017); stwierdzone różnice genetyczne sugerują możliwość umieszczenia go w osobnym nowym rodzaju.

Vosea: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Melidectes (Andersen et al., 2014b, Marki et al., 2017, Andersen et al., 2019).

Myzomela (rosenbergii) longirostris: takson traktowany przez del Hoyo & Collar (2016) jako osobny gatunek; zob. również Beehler & Pratt (2016).

Myzomela rubrotincta: gatunek ostatnio wyodrębniony z M. obscura (Marki et al., 2017, Eaton et al., 2020, zob. również Eaton et al., 2016); split zaakceptowany przez del Hoyo & Collar (2016).

Myzomela (chloroptera) batjanensis: Eaton et al. (2016) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Myzomela (wakoloensis) elisabethae: Eaton et al. (2016) sugerują status gatunku dla tego taksonu; zob. również Higgins et al. (2008) i Eaton et al. (2020).

Myzomela caledonica: gatunek często włączany do M. sanguinolenta (np. w Schodde & Mason, 1999, Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Sibley & Monroe (1990), Higgins et al. (2008), Dutson (2011), del Hoyo & Collar (2016) i Marki et al. (2017).

Myzomela (cardinalis) nigriventris: Pratt & Mittermeier (2016) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Gerygone sulphurea: Eaton et al. (2016) sugerują potrzebę podziału na 3 gatunki.

Gerygone (flavolateralis) citrina: być może odrębny gatunek (zob. Mayr & Diamond, 2001, Dutson, 2011).

Gerygone insularis, G. modesta: gatunki często włączane do G. igata (np. w Schodde & Mason, 1999, Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Sibley & Monroe (1990), Gregory (2007), Christidis & Boles (2008), Gill et al. (2010), del Hoyo & Collar (2016) i Marki et al. (2017).

Calamanthus montanellus: Burbidge et al. (2021) sugerują, iż takson ten stanowi synonim C. campestris rubiginosus.

Hylacola: rodzaj często włączany do Calamanthus (np. w Schodde & Mason, 1999, Dickinson & Christidis, 2014, Fjeldså et al., 2020), lecz zob. Norman et al. (2018).

Origma: obecnie zdefiniowany rodzaj na podstawie badań Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018); gatunki O. murina i O. robusta do niedawna umieszczane w odrębnym rodzaju Crateroscelis Sharpe, 1883 (f.).

Neosericornis, Aethomyias: rodzaje ostatnio wyodrębnione z Sericornis na podstawie badań Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018).

Aethomyias nigrorufus: gatunek zwykle umieszczany w rodzaju Crateroscelis (jako C. nigrorufa), lecz zob. Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018).

Sericornis beccarii: gatunek często włączany do S. magnirostra (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018).

Sericornis (nouhuysi) virgatus: takson często włączany do S. magnirostra (np. w Dickinson & Christidis, 2014) lub traktowany jako osobny gatunek (np. w Sibley & Monroe, 1990), lecz zob. Beehler & Pratt (2016), Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018).

Sericornis maculatus, S. humilis: gatunki często włączane do S. frontalis (np. w Schodde & Mason, 1999, Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Marki et al. (2017) i Norman et al. (2018).

Cinclosoma ajax: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019b).

Cinclosoma clarum: gatunek ostatnio wyodrębniony z C. castanotum na podstawie badań Dolman & Joseph (2015, 2016) i McElroy et al. (2020).

Cinclosoma alisteri: gatunek ostatnio wyodrębniony z C. cinnamomeum na podstawie badań Toon et al. (2012).

Pericrocotus albifrons: gatunek wyodrębniony z P. erythropygius na podstawie Rasmussen & Anderton (2005) i del Hoyo & Collar (2016).

Coracina parvula: gatunek często umieszczany w rodzaju Edolisoma (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Le Pepke et al. (2019) i McCullough et al. (2022).

Coracina (personata) alfrediana: takson traktowany przez Eaton et al. (2016) jako osobny gatunek.

Coracina striata: wyróżniane grupy podgatunków być może stanowią osobne gatunki; zob. Eaton et al. (2016) i del Hoyo & Collar (2016).

Coracina macei, C. larutensis: gatunki ostatnio wyodrębnione z C. javensis na podstawie Rasmussen & Anderton (2005), Eaton et al. (2016) i del Hoyo & Collar (2016).

Edolisoma (dispar) timoriense: być może osobny gatunek; zob. Eaton et al. (2016) i Pedersen et al. (2018) .

Edolisoma insperatum: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre; zob. badania Pedersen et al. (2018) i Le Pepke et al. (2019).

Edolisoma (mindanense) everetti: badania Pedersen et al. (2018) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Edolisoma (holopolium) tricolor: badania Pedersen et al. (2018) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Edolisoma salvadorii: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. morio na podstawie Pedersen et al. (2018) i Eaton et al. (2021).

Edolisoma monacha: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i Pedersen et al. (2018).

Edolisoma nesiotis: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016).

Edolisoma erythropygium: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. remotum na podstawie Pedersen et al. (2018).

Edolisoma meyerii: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i Pedersen et al. (2018).

Edolisoma obiense: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i Pedersen et al. (2018).

Edolisoma grayi: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i Pedersen et al. (2018).

Edolisoma rostratum: gatunek ostatnio wyodrębniony z E. tenuirostre na podstawie del Hoyo & Collar (2016), Gregory (2017) i Pedersen et al. (2018).

Edolisoma tenuirostre: takson prawdopodobnie powinien zostać podzielony na szereg mniejszych gatunków; zob. Pratt & Beehler (2014), Eaton et al. (2016), Pedersen et al. (2018) i Le Pepke et al. (2019).

Lalage leucoptera: gatunek wyodrębniony z L. atrovirens na podstawie Beehler & Pratt (2016) i del Hoyo & Collar (2016).

Lalage conjuncta: gatunek wyodrębniony z L. leucomela na podstawie Dutson (2011) i del Hoyo & Collar (2016).

Mohoua albicilla: gatunek wyodrębniony z M. ochrocephala na podstawie Sibley & Monroe (1990), Boles (2007a), Gill et al. (2010), Aidala et al. (2013), del Hoyo & Collar (2016) i McCullough et al. (2022).

Psophodes (nigrogularis) leucogaster: sugerowany przez Schodde & Mason (1999) status gatunku dla tego taksonu został potwierdzony przez Burbidge et al. (2017), przy czym ostatnie badania wskazują, iż takson ten składa się z 2 podgatunków - nominatywnego leucogaster i oberon.

Aleadryas rufinucha: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019b).

Paramythia olivacea: gatunek wyodrębniony z P. montium na podstawie Beehler & Pratt (2016), del Hoyo & Collar (2016) i Jønsson et al. (2019b).

Pteruthius (flaviscapis) annamensis: takson ostatnio często traktowany jako osobny gatunek (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. del Hoyo & Collar (2016).

Pteruthius (aeralatus) ripleyi: takson ostatnio często traktowany jako osobny gatunek (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. del Hoyo & Collar (2016).

Tunchiornis: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Hylophilus (Slager et al., 2014, Slager & Klicka, 2014b, McCullough et al., 2022); zmiana zaakceptowana przez SACC (Remsen et al.) i NACC (Chesser et al., 2016).

Tunchiornis ochraceiceps: Buainain et al. (2021) sugerują, iż wyróżniane grupy podgatunkowe powinny być traktowane jako odrębne gatunki; zob. również del Hoyo & Collar (2016). Potrzeba zajęcia stanowiska przez SACC.

Pachysylvia: rodzaj ostatnio wyodrębniony z Hylophilus (Slager et al., 2014, Slager & Klicka, 2014b); zmiana zaakceptowana przez SACC (Remsen et al.) i NACC (Chesser et al., 2016). Pozycja, zwykle umieszczanego w rodzaju Vireo (zob. Chesser et al., 2016) gatunku P. hypochrysea niejasna (Slager et al., 2016, McCullough et al., 2022).

Vireo bellii: badania Klicka,LB et al. (2016) sugerują status gatunków dla wyróżnianych grup podgatunków; zmiana nie zaakceptowana przez NACC (Chesser et al., 2017).

Vireo sclateri: gatunek do niedawna umieszczany w rodzaju Hylophilus (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Slager et al. (2014), Slager & Klicka (2014b) i McCullough et al. (2022); zmiana zaakceptowana przez SACC (Remsen et al.).

Vireo gilvus: Lovell et al. (2021) sugerują status odrębnych gatunków dla wyróżnionych grup podgatunkowych; potrzeba zajęcia stanowiska przez NACC.

Vireo chivi: gatunek ostatnio wyodrębniony z V. olivaceus (Battey & Klicka, 2017; zob również Ridgely & Greenfield, 2001); zmiana zaakceptowana przez NACC (Chesser et al., 2018a) i SACC (Remsen et al., 2021).

Melanorectes nigrescens: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019b).

Pachycephala richardsi: gatunek ostatnio wyodrębniony z P. implicata na podstawie Jønsson et al. (2014), del Hoyo & Collar (2016) i McCullough et al. (2022); zob. również Mayr & Diamond (2001), Boles (2007a) i Dutson (2011).

Pachycephala philippinensis: wyróżnione grupy podgatunkowe za Hosner et al. (2018); być może powinny być one traktowane jako osobne gatunki.

Pachycephala cinerea: syn. P. grisola (Blyth, 1843) (zob. Walters, 2003).

Pachycephala homeyeri: Eaton et al. (2016) sugerują potrzebę podziału taksonu na 2 gatunki.

Pachycephala calliope, P. arthuri, P. sharpei: gatunki ostatnio wyodrębnione z P. macrorhyncha na podstawie badań Jønsson et al. (2014); zob. również Eaton et al. (2016).

Pachycephala melanorhyncha: takson ostatnio wyodrębniony z Colluricincla megarhyncha; zob. Marki et al. (2018) i Reeve et al. (2023a).

Pachycephala (griseonota) johni: takson traktowany przez Eaton et al. (2016) jako odrębny gatunek; zob. również Brady et al. (2022).

Pachycephala collaris: gatunek ostatnio wyodrębniony z P. citreogaster; zob. Jønsson et al. (2014), Andersen et al. (2014a) i McCullough et al. (2022); zob. również Pratt & Beehler (2014) i Beehler & Pratt (2016).

Pachycephala chlorura, P. vanikorensis: gatunki ostatnio wyodrębnione z P. citreogaster; zob. Jønsson et al. (2014), Brady et al. (2022) i McCullough et al. (2022). P. chlorura prawdopodobnie wymaga dalszej rewizji taksonomicznej.

Pachycephala balim: gatunek ostatnio wyodrębniony z P. macrorhyncha; zob. Beehler & Pratt (2016), Brady et al. (2022) i McCullough et al. (2022).

Pachycephala feminina: gatunek wyodrębniony z P. orioloides na podstawie badań Jønsson et al. (2014), Andersen et al. (2014a) i McCullough et al. (2022); zob. również Dutson (2011).

Pachycephala ornata: gatunek wyodrębniony z P. vitiensis na podstawie badań Jønsson et al. (2014) i Andersen et al. (2014a); zob. również Dutson (2011).

Pachycephala fuliginosa: Joseph et al. (2014a), Jønsson et al. (2014) i Andersen et al. (2014a) wykazali, iż P. pectoralis occidentalis Ramsay,EP, 1878 powinien być traktowany jako osobny monotypowy gatunek, po czym za Joseph et al. (2021) do tego nowego gatunku włączono również P. pectoralis fuliginosa Vigors & Horsfield, 1827, co spowodowało konieczność zmiany gatunkowej - P. occidentalis na P. fuliginosa.

Pseudorectes ferrugineus: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019b). Sugerowane przez del Hoyo & Collar (2016) grupy podgatunkowe nie zostały potwierdzone.

Colluricincla fortis, C. affinis, C. obscura, C. tappenbecki, C. discolor, C. rufogaster: gatunki ostatnio wyodrębnione z C. megarhyncha na podstawie badań Deiner et al. (2011), Marki et al. (2018) i Reeve et al. (2023a); zob. również Beehler & Pratt (2016).

Pitohui cerviniventris, P. uropygialis: gatunki ostatnio wyodrębnione z P. kirhocephalus (Dumbacher, 2014 i Jønsson et al., 2019a; zob. również Dumbacher & Fleischer, 2001, Dumbacher et al., 2008, Pratt & Beehler, 2014, Beehler & Pratt, 2016).

Oriolus finschi: gatunek ostatnio wyodrębniony z O. melanotis (Eaton et al., 2016, Jønsson et al., 2019a).

Oriolus decipiens: gatunek ostatnio wyodrębniony z O. bouroensis (Rheindt & Hutchinson, 2007, Jønsson et al., 2016b, 2019a, Eaton et al., 2016).

Oriolus consobrinus: gatunek ostatnio wyodrębniony z O. xanthonotus na podstawie Jønsson et al. (2019a) i Rheindt et al. (2022).

Oriolus steerii: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019a).

Oriolus consanguineus: gatunek ostatnio wyodrębniony z O. cruentus na podstawie del Hoyo & Collar (2016), Jønsson et al. (2019a) i Eaton et al. (2021).

Oriolus traillii: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019a).

Oriolus xanthornus: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019a).

Oriolus brachyrynchus: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019a).

Oriolus auratus: wyróżnione grupy gatunkowe być może stanowią odrębne gatunki (Jønsson et al., 2019a).

Oriolus chinensis: Rasmussen & Anderton (2005), Jønsson et al. (2010b, 2019a) i Eaton et al. (2016) sugerują potrzebę podziału taksonu na kilka gatunków.

Artamus leucorynchus: Dickinson & Christidis (2014) przyjęli oryginalną pisownię nazwy gatunkowej leucoryn., lecz zob. I.C.Z.N. (2020).

Batis dimorpha: gatunek wyodrębniony z B. capensis na podstawie Sibley & Monroe (1990) i del Hoyo & Collar (2016).

Dyaphorophyia hormophora: gatunek ostatnio wyodrębniony z D. castanea na podstawie Njabo et al. (2008), del Hoyo & Collar (2016) i McCullough et al. (2022).

Platysteira blissetti, P. chalybea, P. jamesoni, P. concreta: gatunki często umieszczane w rodzaju Dyaphorophyia, lecz zob. Njabo et al. (2008), Fuchs et al. (2012b), Jønsson et al. (2016a) i McCullough et al. (2022).

Schetba (rufa) occidentalis: badania Younger et al. (2019a) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Pityriaseidae: często używana jest nazwa Pityriasidae (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Gregory (2022).

Pityriasis: rodzaj opisany 2 lata wcześniej niż zwykle podawany; zob. Gregory (2022).

Laniarius nigerrimus: syn. L. liberatus Smith, Arctander, Fjeldså & Amir, 1991; zob. Nguembock et al. (2008a).

Laniarius (sublacteus) somaliensis: Bradley (2021) sugeruje status gatunku dla tego taksonu.

Lamprolia klinesmithi: gatunek ostatnio wyodrębniony z L. victoriae na podstawie Andersen et al. (2015a, 2017) i del Hoyo & Collar (2016).

Rhipidura rufiventris: wyróżnione grupy podgatunków traktowane są jako odrębne gatunki przez Eaton et al. (2016); zob. również Pratt & Beehler (2014). Status grupy setosa wymaga badań.

Rhipidura sauli: gatunek ostatnio wyodrębniony z R. albiventris na podstawie Sánchez-González & Moyle (2011) i del Hoyo & Collar (2016).

Rhipidura samarensis: gatunek ostatnio wyodrębniony z R. superciliaris na podstawie Sánchez-González & Moyle (2011) i del Hoyo & Collar (2016).

Rhipidura (cockerelli) coultasi: być może osobny gatunek, zob. Mayr & Diamond (2001) i Dutson (2011).

Rhipidura sulaensis: gatunek ostatnio wyodrębniony z R. teysmanni (Eaton et al., 2016, 2020, Ng et al., 2017).

Rhipidura torrida, R. louisiadensis, R. kubaryi, R. melanolaema, R. versicolor, R. rufofronta: gatunki ostatnio wyodrębnione z R. rufifrons na podstawie del Hoyo & Collar (2016), Eaton et al. (2016, 2021) i Klicka,LB et al. (2023).

Rhipidura semicollaris: gatunek wyodrębniony z R. dryas na podstawie Eaton et al. (2016, 2021) i Klicka,LB et al. (2023).

Rhipidura ocularis: gatunek wyodrębniony z R. drownei na podstawie Dutson (2011) i del Hoyo & Collar (2016); zob. również Boles (2006).

Rhipidura spilodera, R. layardi: gatunki wyodrębnione z R. verreauxi na podstawie del Hoyo & Collar (2016).

Dicrurus sharpei: gatunek ostatnio wyodrębniony z D. ludwigii (Fuchs et al., 2017a, 2018a,b, Fishpool et al., 2021). Nowo opisany gatunek Dicrurus occidentalis (Fuchs et al., 2018) włączono za Fishpool et al. (2021) do D. sharpei jako (co najwyżej) słabo zdefiniowany podgatunek.

Dicrurus (modestus) atactus: Fuchs et al. (2018a) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Dicrurus adsimilis: Fuchs et al. (2018a) sugerują status gatunków dla wyszczególnionych grup podgatunków.

Dicrurus sumatranus: takson często włączany do D. hottentottus (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. m.in. Sibley & Monroe (1990), Rocamora & Yeatman-Berthelot (2009), Eaton et al. (2016) i Shakya et al. (2020).

Dicrurus bracteatus: wyróżnione indonezyjskie grupy podgatunków traktowane są jako odrębne gatunki przez Eaton et al. (2016).

Dicrurus palawanensis: gatunek ostatnio wyodrębniony z D. hottentottus na podstawie Shakya et al. (2020).

Dicrurus hottentottus: wyróżnione grupy podgatunków traktowane są jako odrębne gatunki przez Eaton et al. (2016); zob. również Shakya et al. (2020).

Myiagra castaneigularis: gatunek wyodrębniony z M. azureocapilla na podstawie Andersen et al. (2015a) i del Hoyo & Collar (2016).

Myiagra (hebetior) eichhorni: być może osobny gatunek (z cervinicolor jako podgatunek); zob. Coates et al. (2006) i Dutson (2011).

Myiagra erythrops, M. freycineti, M. pluto: gatunki wyodrębnione z M. oceanica głównie na podstawie badań Fabre et al. (2014) i Andersen et al. (2015a); zob. również Sibley & Monroe (1990).

Myiagra (inquieta) nana: podgatunek często podnoszony do rangi gatunku (np. w Schodde & Mason, 1999, Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Christidis & Boles (2008), Pratt & Beehler (2014), Fabre et al. (2014) i Andersen et al. (2015a).

Symposiachrus melanopterus, S. bimaculatus: gatunki ostatnio wyodrębnione z S. trivirgatus (Eaton et al., 2016, Andersen et al., 2021, McCullough et al., 2021); zob. również Filardi & Smith (2005), Pratt & Beehler (2014) i Andersen et al. (2015a).

Symposiachrus (vidua) squamulatus: być może osobny gatunek, zob. Mayr & Diamond (2001), Dutson (2011) i Andersen et al. (2015a).

Symposiachrus nigrotectus: gatunek ostatnio wyodrębniony z S. browni; zob. Mayr & Diamond (2001), Dutson (2011) i Andersen et al. (2015a).

Carterornis castus: gatunek wyodrębniony z C. pileatus (zob. Sibley & Monroe, 1990, Andersen et al., 2015a, Eaton et al., 2016, del Hoyo & Collar, 2016).

Monarcha frater: badania Joseph et al. (2023) sugerują status odrębnych gatunków dla wyróżnionych (monotypowych) grup podgatunkowych.

Pomarea maupitiensis: zwykle używana dla tego gatunku nazwa Pomarea pomarea (Lesson & Garnot, 1828) okazała się być synonimem innego gatunku - P. nigra; zob. Dickinson et al. (2019).

Clytorhynchus (vitiensis) powelli: Pratt & Mittermeier (2016) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Hypothymis puella: gatunek wyodrębniony z H. azurea na podstawie Andersen et al. (2015a), del Hoyo & Collar (2016), Eaton et al. (2016) i McCullough et al. (2022).

Terpsiphone (cinnamomea) unirufa: badania Fabre et al. (2012) i Andersen et al. (2015a) sugerują status gatunku dla tego taksonu. Split zaakceptowany przez Eaton et al. (2016).

Terpsiphone floris: gatunek wyodrębniony z T. affinis na podstawie Fabre et al. (2012), Andersen et al. (2015a), del Hoyo & Collar (2016) i Eaton et al. (2016).

Lycocorax obiensis: gatunek ostatnio wyodrębniony z L. pyrrhopterus na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i Eaton et al. (2016).

Manucodia (ater) alter: Gregory & Goulding (2023) sugerują status gatunku dla tego taksonu.

Lophorina minor, L. latipennis: gatunki ostatnio wyodrębnione z L. superba na podstawie Irestedt et al. (2017), Gregory (2019) i Elliott et al. (2020); zob. również Schodde et al. (2021). Badania Irestedt et al. (2017), Scholes & Laman (2018) i Schodde et al. (2021) sugerują status gatunku dla L. (s.) niedda, lecz zob. Gregory (2019) i Elliott et al. (2020).

Ptiloris: badania Irestedt et al. (2009b) sugerowały potrzebę włączenia rodzaju do Lophorina (co zostało zaakceptowane m.in. przez Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Irestedt et al. (2017).

Paradigalla: takson czasami włączany do rodzaju Astrapia (np. przez Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. Irestedt et al. (2009b), del Hoyo & Collar (2016) i Gregory (2019).

Corcoracidae: czasami używana jest nazwa Struthideidae Mathews, 1924, lecz zob. ICZN (2016).

Corcorax melanorhamphos: często używana jest nazwa gatunkowa C. melanoramphos (np. w Dickinson & Christidis, 2014), lecz zob. ICZN (2016).

Melampitta lugubris: badania Müller et al. (2024) sugerują potrzebę podziału taksonu na 3 odrębne gatunki.

Lanius: porządek systematyczny w obrębie rodzaju na podstawie badań Fuchs et al. (2019); zob. również Jønsson et al. (2016a) i McCullough et al. (2022). L. corvinus i L. melanoleucus często są umieszczane w odrębnych monotypowych rodzajach - odpowiednio - Corvinella Lesson, 1831 (f.) i Urolestes Cabanis, 1851 (m.).

Platysmurus aterrimus: gatunek ostatnio wyodrębniony z P. leucopterus (Eaton et al., 2016, 2021, del Hoyo & Collar, 2016).

Cyanopica cooki: gatunek czasami włączany do C. cyanus (np. w Dickinson & Christidis, 2014, Shirihai & Svensson, 2018), lecz zob. Fok et al. (2002), Haring et al. (2007b), del Hoyo & Collar (2016) i McCullough et al. (2022).

Pica mauritanica, P. asirensis, P. bottanensis, P. serica: gatunki zwykle włączane do P. pica, lecz zob. Song et al. (2018) i Kryukov et al. (2017); zob. również Ebels (2003), del Hoyo & Collar (2016), Lee et al. (2003), Kryukov et al. (2004, 2022, w druku), Haring et al. (2007b) i Zhang et al. (2012).

Pica nutalli: być może powinna być używana nazwa gatunkowa nuttalli.

Nucifraga multipunctata, N. hemispila: gatunki ostatnio wyodrębnione z N. caryocatactes na podstawie del Hoyo & Collar (2016) i de Raad et al. (2022).

Corvus brachyrhynchos: Slager et al. (2020) wykazali, iż takson C. caurinus Baird,SF, 1858 (wrona alaskańska - Northwestern Crow), ostatnio zwykle traktowany jako osobny gatunek, powinien zostać włączony do C. brachyrhynchos; zmiana przyjęta przez NACC (Chesser et al., 2020b). Zob. również Butler (2020), który rekomenduje pozostawienie statusu gatunku dla C. caurinus.

Corvus pectoralis: być może powinna być używana oryginalna nazwa gatunkowa Corvus torquatus Lesson, 1831.

Corvus enca: wyróżnione grupy podgatunków podnoszone są do rangi odrębnych gatunków przez Eaton et al. (2016); C. compilator traktowany jest jako podgatunek C. enca (s.s.).

Cyanolyca cucullata: badania McCormack et al. (2023) sugerują potrzebę podziału taksonu na co najmniej dwa odrębne gatunki.

Cyanocorax coeruleus: często używana jest nazwa gatunkowa caeruleus, lecz zob. David & Dickinson (2016); zmiana nie została przyjęta przez SACC (Remsen et al.).